Rene’s Column: De week waarin Martin, Cock en Ricky vd B. de handdoek in de ring hebben gegooid

Martin en Cock Jol weg bij Ajax! Dat is toch wel opmerkelijk nieuws te noemen. Ik vind het doodzonde want de resultaten waren gewoon goed. Zeker als je geen supporter van Ajax bent. Ik had dan ook graag gezien dat ze nog even waren gebleven. Helaas heeft Cock, bij Martin, aangegeven niet meer verder te willen . Ja, u leest het goed. Martin wilde het nog wel even aankijken maar Cock kon er niet meer tegen. Constant die kritiek, van oud Feyenoordspeler Johan Cruijff,  op broer Martin, het gezeik van de supporters, al dat negatieve gedoe en continu die vervelende naamgrappen. Cock is gewoon een, gevoelige, positieve pik die al die negativiteit niet meer kon handelen.

Martin zag wat het met Cock deed en besloot te stoppen maar eigenlijk was het dus Cock die de handdoek als eerste in de ring gooide. Een daad die hem in Amsterdamse kringen gelijk de bijnaam  “Cockring ” op heeft geleverd. Tijdens de volgende thuiswedstrijd van Ajax neemt het Amsterdamse publiek afscheid van de gebroeders Jol. Naar verluidt zullen ze in de rust op een rood witte Olifant, terwijl  het Joods mannenkoor “Je bent een lul zonder pijpenkrul” Hava  Nagila op de middenstip ten gehore brengt, een afscheidsrondje door de Arena rijden. Afscheidsrondje want omdat Martin nog niet de helft van zijn contract heeft uitgediend moet de  rood witte olifant bij de middenlijn al rechtsomkeert maken.

Het vertrek van de gebroeders Jol was niet het enige opmerkelijke nieuws uit Amsterdam. Afgelopen week had Amsterdam de eer om de eerste Zwarte Sinterklaas in Nederland te ontvangen. Boze tongen beweren dat het hier ging om Ajacied Atouba. De tobaankoop van Martin Jol verveelt zich de pleuris in Amsterdam en moet bij zichzelf  gedacht hebben: “wat  kan mij het schelen, ik trek gewoon een rode jurk aan en ga even lekker voor Sinterklaas spelen “. Een zwarte sinterklaas en een rood witte olifant. Het is wel duidelijk dat ze flink de weg kwijt zijn daar in Amsterdam.

Maar ook in Den Haag gebeurden, afgelopen week, rare dingen. Neem het uitjouwen en uitfluiten van Ricky vd Bergh. Ik weet niet wat erger is een zwarte Sinterklaas in je stad of je eigen spelers vocaal, tijdens de wedstrijd, met de grond gelijk maken.  Ricky was duidelijk aangedaan door de spreekkoren, raakte helemaal geen pepernoot meer en ging rare dingen doen.  Zijn overtreding op Martens was schandalig . Als scheidsrechter Nijhuis had opgelet dan was het exit Ricky want dit was donkerrood . De exit volgde niet veel later door een wissel waar Ricky zelf om had gevraagd. Hier gaat Ricky in de fout want opgeven is misschien iets voor Hageneuzen, zoals Martin en Cock, maar niet voor Hagenezen.

Het enige juiste dat Ricky had  moeten doen is terugknokken en aan het Haagse publiek laten zien dat hij nog steeds alles wil geven voor FC Den Haag! Onder een luid fluitconcert  verliet Ricky, tergend langzaam, het veld.  Ricky schijnt nog wel teruggefloten te hebben om zijn onvrede over het publiek kenbaar te maken maar dat hoorde niemand.  Toen hij twijfelde tussen plaatsnemen op de bank of onder de douche,  gaf het publiek het laatste zetje door:  “douchen, douchen ” , te scanderen. Ricky  stapte de spelerstunnel  in, om richting  de douche te gaan, wat hem op een oorverdovend: ”  laat je club maar in de steek “, kwam te staan.  Het is op dit moment geen pretje om Ricky vd Bergh te zijn.

Hoe zou hij zich nu voelen? Als je geen profvoetballer bent is dat nauwelijks voor te stellen. Misschien kan je het vergelijken met het volgende. Stel je voor dat je de vrouw waar je al jaren over droomt ontmoet. Ze vraagt of je met haar mee naar huis gaat. Je stelt jezelf voor dat je fantastische sex zult hebben en dat je de rest van je leven bij haar zult blijven.   Eenmaal in de slaapkamer aangekomen krijg  je  hem  maar  moeizaam omhoog. Eenmaal omhoog krijg je hem er maar niet in. Je hebt het gevoel dat een voetballer moet hebben die alleen maar tegen de lat schiet en hem er maar niet in weet te prikken. Uiteindelijk weet je te scoren en het lukt je, met veel pijn en moeite, toch nog om sex te hebben maar het valt je vies tegen mede omdat jezelf veel minder goed presteert dan normaal. Waarschijnlijk omdat  je voelt dat de verwachtingen te hoog gespannen zijn,  ze is echt  ontzettend lekker en die groen gele jarretels staan haar geweldig,  je beseft dat je de druk niet aan kunt. Je hebt het verneukt.

Moe van de slechte sex, pleur je uiteindelijk in slaap en als je wakker wordt is het bed naast je leeg. Je loopt de trap af naar beneden en daar aangekomen zit de huiskamer vol met haar familie, vrienden en buren die allemaal, uit volle borst, beginnen te zingen dat je niet kunt  neuken. Je loopt rood aan van woede, begint te stampvoeten en te schuimbekken en denkt bij jezelf: ” voor jou tien andere vieze vuile stinkhoer”. Je voelt je verraden, loopt richting de  deur om te vertrekken en je hoort alle aanwezige zingen:”  laat je kut maar in de steek ” .  Ergens in je achterhoofd weet je dat er in Rotterdam, in een louche achterbuurt genaamd Spangen, nog een  lelijk wijf op je ligt te wachten waar je een paar jaar geleden ook al eens overheen bent geweest. Zij hangt regelmatig bij je aan de telefoon om te vragen of ze weer eens een beurt kan krijgen. Je denkt bij jezelf: ” laat ik daar dan maar voor gaan want die zeikt tenminste niet aan me kop en is een stuk minder veeleisend” Ik denk dat Ricky zich ongeveer zo moet voelen.

Het blijft het jammer dat het zo gelopen is. Ricky werd binnengehaald als een held en is nu voor veel mensen een schlemiel. Toch zal ik nooit vergeten hoe hij tegen Ajax, als keeper, onder de lat plaatsnam. Geen enkele andere speler had de ballen om daar te gaan staan. Ricky had er schijt aan. Net zoals hij  ook  schijt had aan clowns als Atteveld en Wetzel. Ricky heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de eliminatie van deze twee tobtrainers en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Zijn assist op Verhoek, waaruit deze het  winnende doelpunt maakte tegen Ajax, is ook een hoogtepunt dat me altijd bij zou blijven. Net zoals de klap die hij uitdeelde aan een speler van Valencia waardoor hij de bijnaam Rocky vd Bergh kreeg.

Een bijnaam die hij nu niet meer verdient want Rocky gaf nooit op, die bleef altijd doorvechten. Ricky is dermate teleurgesteld in zichzelf, de club en het publiek dat hij geen energie meer heeft om terug te knokken. Hij zag er als een berg(h) tegenop om voor de mensen te moeten voetballen die hem de knock out gaven door hem een vocale uppercut, door het zingen van de anti-Ricky spreekkoren, uit te delen. Het vertrek van Ricky is voor sommige supporters waarschijnlijk een hoogtepunt. Voor mij is het een dieptepunt want ik had graag gezien dat hij zich had teruggeknokt en alsnog zou slagen bij onze FC. Je zult zien dat de volgende tien vrijetrappen die hij neemt, in dienst van Sparta Rotterdam, allemaal in het net verdwijnen en het is hem gegund. Ricky heel veel succes tijdens je verdere carrière!

Als ik aan mijn persoonlijke hoogtepunt van afgelopen week denk dan denk ik aan onze grote held Aad Mansveld. Aad werd op schitterende wijze herdacht. Zijn beeltenis op het groen gele doek, dat door de supporters van VAK G omhoog werd gehouden, was levensecht. De combinatie van de mooie spandoeken met de vele  fakkels, die de lucht voor vak G rood kleurden, en het keiharde applaus van het publiek en de spelers maakte het een eerbetoon om nooit te vergeten. Iedereen klapte mee behalve doelman Romero die hierdoor het levende bewijs was dat je ondanks het afknippen van je paardenstaart nog wel een paardenlul kunt blijven.

Het applaus was, op verzoek van de familie Mansveld, niet alleen voor Aad maar ook voor de 11 jarige Ricky Spaans. Ricky Spaans is door zijn ziekte leukemie ongewild wereldberoemd geworden in Den Haag. Op Groen Geel Hart is in het artikel over Ricky, in de comments, te lezen hoe het met hem gaat. Het zag er lange tijd naar uit dat hij met de feestdagen naar huis mag om daar verder te herstellen. Op dit moment is dat weer onzeker. De familie heeft Groen Geel Hart laten weten dat Ricky het waanzinnig leuk vindt om zoveel kaarten en cadeautjes van zijn medesupporters, hij heeft zelfs wat cadeaus van spelers gehad, te krijgen. Dit steunt hem in enorm in zijn gevecht tegen deze vreselijke ziekte. Laat Ricky zien dat wij hem blijven steunen en blijf kaarten en andere leuke dingen sturen naar:

Ricky Spaans

pa

VUMC Amsterdam

Boelelaan 1117

1081 HV AMSTERDAM

Afdeling 9B, Kamer 44