Brother’s Column: No more Groundhog Day!

Als een murw geslagen bokser die weer in de ringen hing, kruip ik na de kansloos verloren wedstrijd achter het toetsenbord om te proberen toch nog iets positiefs uit mijn vingers te krijgen. Het zal niet meevallen, maar een ellendiger stuk dan het voetbal waar we al maanden naar zitten te kijken zal mij niet lukken, dus dat is al positief.

Ik dacht dat wíj de gastvrije club waren geweest die AZ onderdak verschaften toen het stadiondak eraf gewaaid was, maar in de plaats van daarvoor een cadeau te krijgen, had onze Belgsiche linksback het niet goed begrepen en schonk de Alkmaarders dus de eerste goal door een knullig veroorzaakte penalty toen hij een plotselinge aanval van loomheid kreeg bij het uitverdedigen in het zestienmetergebied. Enkele minuten later kon AZ weer het net vinden en liet onze Roemeens international Baluta te makkelijk zijn tegenstander bij hem vandaan lopen..

Voetbalinhoudelijk kunnen we vrij kort zijn over deze wedstrijd, want het lijkt wel of ik naar de film Groundhog Day zit te kijken. Dat men steeds naar hetzelfde schouwspel zit te kijken. Bijna elke (uit)wedstrijd is hetzelfde liedje. We willen compact spelen, met veel spelers achter de bal en voorin moeten Boggel en Summs het maar uitzoeken en eigenlijk verder dan een enkele speldenprik komen we niet.

In Pardews voorbeschouwingen lees ik dat hij de vergelijking maakt met een ander genie, Einstein. Dat je ook andere formules moet proberen, voordat je de juiste gevonden hebt. Ik ben dan wel geen Einstein, maar ik weet wel dat ik elke keer naar dezelfde ellende zit te kijken, soms met andere namen maar dezelfde (on)tactische insteek.

Het lot van een Den Haag-supporter kent vele teleurstellingen en de vier eerdere degradaties die ik meegemaakt heb waren allen voetbaldrama’s, van een in de brand gestoken eretribune tot een veldslag in Deventer naar een treurig einde van ons geliefde Zuiderpark, maar dit seizoen is voorlopig een langzame en pijnlijke marteling, die het meeste pijn doet aan de ogen.

Maar het is nog niet ten einde…

Het is aan de spelers en de staf om het tij te keren voordat de allerlaatste strohalm is verdwenen. Er wordt niet bewust of opzichtig verzaakt, maar ik heb nou ook nooit het gevoel dat ze alles -tot de laatste zweetdruppel- eruit hebben geperst. Je kunt je als spelersgroep onsterfelijk maken door nog de benodigde punten te pakken of roemloos ten onder te gaan. Vreet dat ellendige kunstgras op, het moet er tóch uit. Pak ze aankomende vrijdag nou eens bij de strot zodat het publiek er met overtuiging ook achter gaat staan!

Maar verval niet in het voorzichtige loeren op kansjes, want niets is zo Haags onwaardig als in een voor de zoveelste-wedstrijd-van-het-jaar in een vertraagd en slecht uitgevoerd schaakspel met een remise of zelfs nederlaag van het veld lopen.

Dan maar de dood of de gladiolen, dan kunnen ze er bij Fox over een paar jaar weer een mooie documentaire over maken..

BROTHER

Einstein, if you want a translation of this let me know!