Haagse toko on tour: Tommie van der Leegte

Haagse toko on tour!

Aangezien Den Haag gezien wordt als de Indo-hoofdstad van Nederland en rijkelijk gevuld is met de beste Indische toko’s, zullen wij van Groen Geel hart regelmatig een oud-speler van Ado Den Haag/ F.C. Den Haag of een markant persoon met een verleden bij de club -onder het genot van een heerlijk Indisch hapje- met een bezoekje vereren. Herinneringen uit zijn of haar tijd bij onze roemruchte club worden opgehaald en dan stellen wij de vraag; hoe gaat het nu met…….

Tommie van der Leegte

Alles waar je aan denkt bij Brabantse gezelligheid, ondervinden wij vanaf het moment dat we aanbellen in het riante huis van onze oud-aanvoerder. Wij zullen proberen om hem niet teveel op te hemelen, maar degene die hem hebben zien voetballen voor de club, van 2003 tot begin 2006, zullen het er waarschijnlijk over eens zijn dat deze verdedigende middenvelder één van de betere spelers was die de club de afgelopen decennia onder contract had.

Nou waren we niet echt gezegend met een scala aan topvoetballers in de laatste seizoenen van het Zuiderpark, maar van der Leegte kon vrijwel altijd makkelijk onder de druk van de tegenstander een voetballende oplossing vinden. Misschien dat hij nog wat meer seizoenen in de Nederlandse en/of Duitse (sub)top had kunnen spelen, maar Tommie hield van het leven en dat doet hij gelukkig nog steeds, maar de échte drive om alles te doen en te laten om in de top te spelen was niet voor 100 procent aanwezig.

Ook heeft hij nog in een later stadium van zijn voetballoopbaan enige tijd last gehad van zijn darmen, maar vandaag ziet Tommie er afgetraind en goedgemutst uit, maar dat kan ook komen door het Haagse gezelschap of door de meegenomen risolles.

Tommie debuteerde op zeer jonge leeftijd (17 jaar!) in de hoofdmacht van P.S.V. waarna hij de overstap maakte naar R.K.C.. Een sterke periode aldaar zorgde voor een mooie transfer naar het oosten van het land. Maar het liep daar anders dan gedacht…

‘Ik had weer een paar maanden bij R.K.C. gevoetbald om het plezier weer terug te vinden na een hectische periode bij F.C. Twente. Daar hadden ze mij op 21-jarige leeftijd gehaald voor een hoop geld ( fl 4 miljoen) en op het begin heb ik een toptijd gehad met onder andere de bekerwinst. Later heb ik problemen bij de club gekregen, deels door de trainer maar natuurlijk was het ook mijn eigen schuld. De nieuwe trainer (René Vandereycken red.) zag mij als een stoorzender omdat ik na een oefenwedstrijd op stap was geweest en een dag later met nog 3 andere spelers half dronken op het veld stond. De trainer zette me uit het elftal en toen de reden uitlekte waren de supporters laaiend op me. Ik werd persona non grata en na langdurige problemen en bedreigingen heb ik mijn contract op een gegeven moment verscheurd.’

Zoals gezegd hervond Tommie zijn plezier weer in Waalwijk waar hij op amateurbasis voetbalde met Martin Jol als trainer. Hij kon aan het eind van het seizoen bij R.K.C. blijven maar ADO Den Haag wilde hem graag hebben. ‘Ik had al eerder bij R.K.C. gespeeld en met Den Haag wilde ik wat nieuws. Gaaf publiek, lekker fanatiek. En ik vond het nog mooier dan gedacht. Met Rinus (Israël) en Lex (Schoenmaker) als trainers.

In die tweeënhalf jaar tijd heb ik het erg naar mijn zin gehad, werd belangrijk gemaakt en tevens aanvoerder. We hadden geen goed team, speelden steeds rond de 15e plek, maar kan me nog mooie wedstrijden herinneren. Vooral die overwinning tegen Feyenoord, in een kolkend Zuiderpark, waarin ik samen met Saavedra duo K&K (Kalou en Kuyt) uitschakelde. Het oude stadion, de mensen om de club heen, zoals de materiaalman, echte Hagenezen, mooi man! Het was toen de beste beslissing die ik heb genomen.’

Met trainer Israël kon hij het goed vinden. Hij kon wel om zijn cynische coach lachen. Tommie was de belangrijkste man voor ADO, dus als hij op zondagavond na de wedstrijd nog even een drankje ging doen, dan schoot Israël niet meteen in de paniekstand. Die voelde ook wel aan dat zijn aanvoerder dat even nodig had. Op de training mompelde de Amsterdamse trainer nog wel eens tegen hem in het voorbijgaan: ‘ De rest ken er niet veel van hè?’ En tegen die humor konden sommigen -en vooral de jongeren- wat moeilijker tegen.

‘ Ik was weer lekker aan het voetballen maar daarna kwam Frans Adelaar als trainer en toen vond ik de sfeer minder worden. Geen onaardige man, maar hij was wat achterdochtig en soms werd ik zelfs gebeld door hem om te checken of ik niet op stap was.’

Ook het elke dag op en neer reizen van zijn woonplaats Eindhoven naar Den Haag en vice versa ging Tommie op een gegeven moment tegenstaan. Het was na tweeënhalf jaar een mooi moment om weg te gaan en voor de speler die nog een contract voor slechts vier maanden had, kreeg ADO nog € 550.000. Hij ging kijken of er op sportief vlak wat meer te halen viel en financieel was het ook een stuk interessanter. Hij zou wel de Haagse gezelligheid gaan missen. Voor de training met een groepje van zes een balspelletje spelen, waarbij de verliezer het doelwit werd van een welgemikte bal op z’n achterste. En het missen van mensen als Ed Coret, die hij ook zag als een levensgenieter en iemand bij wie hij alles kwijt kon.

‘In Duitsland hadden de trainingen een enorm hoge intensiteit, waardoor ik al vrij snel kilo’s afgevallen was. Het voetbal werd ook veel zakelijker benaderd. Ik miste wel de gezelligheid in de kleedkamer en alles eromheen, bijvoorbeeld het kaarten wat we in Nederland bij andere clubs wel deden.’ Twee jaar bleef hij in Duitsland spelen en kon de verleiding niet weerstaan om weer bij de club in Eindhoven te gaan spelen waar hij op zeer jonge leeftijd debuteerde. Door een darmziekte was hij lange tijd uit de roulatie en besloot zijn carrière bij NAC Breda te beëindigen.

Hij had nog de onbevangen tijd in het betaalde voetbal meegemaakt, waar de trainer tussen twee trainingen door nog frikandellen op tafel liet zetten. En waar er nog een potje gekaart werd. Maar die charmes werden vervangen door ellenlange besprekingen over weinigzeggende tegenstanders en video-analisten draaien overuren met hun camera’s om spelers te vermoeien met hun eigen trainingsbeelden . Op 33-jarige leeftijd vond Tommie het een mooi moment om zijn Copa Mundials aan de wilgen te hangen.

Hij geniet -daar waar het momenteel kan- nog steeds van het leven. Alleen een bizar avontuur overkwam hem op een vakantie naar de USA. Na in 2017 een hersenbloeding gehad te hebben, waar hij wonderwel zeer spoedig van herstelde, wilde hij voor zijn rust op vakantie naar familie in Florida. Een rustige vakantie zou het nooit worden. Door een zeer ongelukkige samenloop van omstandigheden belandde hij zelfs in de beruchte Orange County Jail (gevangenis).

Tommie zijn zoontje van twee jaar had een bladzijde uit zijn paspoort gescheurd en waar dat normaliter door niemand zou worden opgemerkt, gebeurde dat nu dus wel. Plus het feit dat de Airport Police op zijn telefoon – die zij in beslag hadden genomen- foto’s vonden van een zakenreisje, enkele jaren eerder in Irak. En dat deed alle alarmbellen rinkelen op het vliegveld. Van der Leegte had heel wat uit te leggen en het resulteerde in de langste (en bangste) dagen van zijn leven.
Plotseling zat hij twee dagen tussen zware criminelen in de gevangenis. Zonder eten en slapen gedurende 48 uur. In gedachten had hij er al naar uitgekeken; in het tropische Florida, tussen de mooiste tjikkies genieten van een heerlijke cocktail. Maar in werkelijkheid zat hij tussen monsters en gekken, verlangend naar een glaasje water.

Uiteindelijk werd hij uit zijn penibele situatie gehaald, nadat men doorhad dat hij geen terroristisch motief had. Hij werd op een vliegtuig richting Europa gezet en in het luchtruim kwam de ontlading van deze helse dagen…

Vele verhalen en anekdotes passeerden nog de revue, over bijvoorbeeld de eerste trainingen met een piepjonge Elia, die zich al meteen liet gelden, over Gio van Bronckhorst die hij als ploeggenoot had bij Jong Oranje. Over zijn ondernemingen, wat hem toch in het bloed zit. Hij moet er in ieder geval plezier uit halen, net als bij het voetbal. Dan gedijt hij het beste. Met een lach en af en toe een drankje. En als het kan ook nog met een heerlijke Haags-Indische risolles.

Het was een waar genoegen om onze innemende oud-aanvoerder in Brabant te bezoeken. Goed om te horen dat hij zijn Haagse periode nog steeds koestert. Niet voor niets kreeg hij onlangs een eervolle 3e plek in een ranglijst met de beste ADO-spelers van deze eeuw. Quasi beledigd was Tommie toen hij hoorde dat hij geen eerste was geworden. Toch mooi om te horen dat hij de Haagse humor in ere houdt onder de rivieren….

BROTHER